DOOD
Ik zag de man voor het laatst voor dat ik op de grond terecht kwam, ik wouw nog iets zegegn maar er kwam niks uit met mond. ik bracht me hand naar me hart, ik voelde bloed. ik zag dat me vriendin Lina angstig naar me keek, Ze haalde haar mobieltje uit haar zak en ik zag dat ze maar 3 cijfers intypde, 112. Ik wouw zeggen dat ze dat niet hoefde te doen, het had geen zin meer. ik deed me ogen dicht en ik zag niks. ik voelde me ligt woorden en ik kon me armen en benen weer bewegen. ik deed me ogen weer open, alles was wit. er flitste iets voor me ogen, een beeld toen ik net geboren werd. En toen zag ik weer iets, me eerste stapjes. Ik zag alles: Toen ik voor het eerst op het potje ging, naar de basisschool, Lina ontmoet, me tiende verjaardag en toen ik voor het eerst ongesteld werd ook nog. toen besefte ik het nu echt, ik was dood, ik kon nooit meer terug komen. Ik werd paniekerig, Hoe zou het met Lina zijn? Me lichaam? Toen hoorde ik een stem, en vertrouwde stem: ''Wees maar niet bang, alles komt goed'' Het stelde me gerust. Toen vroeg ik me af waarom die man me wouw vermoorden, ik was gewoon aan het shoppen met Lina. Lina had net een nieuw topje gekocht en ik een nieuwe broek. We waren er zo blij meegeweest en toen we een patatje woude kopen hoorde ik een schot en lach ik op de grond. Ik wouw huilen maar dat kon ik niet. Ik zei het verleden gedag en ik zweefde weg, waarheen dat wist ik niet.

-----------------------------------------------------------
Volgende keer gaat het verder..
-----------------------------------------------------------

Ik zag een poort dicht voor me neus. Een man stond er achter. Ik vroeg of ik er ook in mocht want achter de poort waren blijén mensen die speelde en met elkaar praate. Hij knikte en langzaam ging de poort voor me neus open. Ik bedankte de man. En ging naar binnen. Er kwam een bekende vrouw naar me toe zweven. 'Hallo lieverd,''Eindelijk ben je er dan.' Zei de vrouw. Ik kon niet zo snel bedenken wie het was. Maar ik zweefde verder. Ik ging een straat in, in die straat waren mensen aan het spelen en aan het praten. Ik lachte, Iedereen was blij en daarom ik ook. Weer kwam er een vrouw aan zweven maar niet de zelfde die mij lieverd had genoemd. De vrouw gaf me een sleutel en wees een gebouw aan. Ze zei tegen me dat het voortaan mijn huis was. Ik glimlachte naar haar. Ik keek even naar het huisje, het was heel mooi wit. Toen ging ik het huisje binnen. Het huisje was niet klein maar ook niet alte groot. Het was zo ingericht naar mijn style. Overal waren bloemen en er lach een krant op tafel. Ik las een berichtje wat ik het eerst zag.

MEISJE VERMOORD!
De wereld.: Er is weer een meisje vermoord in de echte wereld. Volgens haar vriendin waren ze gewoon aan het shoppen in de stad. De dader is nog niet opgepakt maar de mensen die het hebben gezien zeiden dat de man een mes en een pistool bij zich had. het meisje is naar het ziekenhuis de witte vogel gebracht en is daar overleden. De ouders willen zo snel mogelijk dat de dader opgepakt word en u kunt als u de dader ziet naar dit nummer bellen: 0228-MEISJEDOOD. De dader was 1.80 groot en heeft een normaal postuur. Het is een marokaan en heeft een wenkbrauw piercing.. U kunt naar de politie bellen als u de man herkent

Ik keek met grote ogen naar het krantenberichtje. Ik stamelde. 'D..Da..Dat''Ben.. ik'zei ik tegen niemand in het bijzonder.

-----------------------------------------------------------Volgende keer gaat het verder.
-----------------------------------------------------------

Ik zweefde rond door mijn nieuwe straat. Iedereen lachte naar me en zei me gedag. Ik lachte dan ook naar hun maar na een tijde voelde ik me dan net zo somber als ik eerst had gedaan. Ik zweefde een winkeltje in. Achter de toonbank stond de vrouw die me bij de poort heel bekend voor kwam. De vrouw zij me gedag en ik loopt naar de achterkant van de winkel.