Even later thuis gaan we in elkaar op van de geluk.
We gaan daarom vroeg naar bed.

'hoe noemen we onze lieverd?'zeg ik kijkend naar Jeson.'de baby bedoel je toch?'zegt jeson met een stiekem glimlachje.'ja he he'zeg ik overdreven.'mmm..het moet niet een alledaagse naam zijn'zegt jeson.'iets speciaals'zeg ik meestemmend.'dina?'zegt jeson.'nee'zeg ik pijnsend.'dunya is mooi'zeg ik na een tijdje denkend.'dunya'herhaald jeson diep denkent.'dunya is mooi'zegt jeson daarna,en geeft me een zoen.

de latere maanden lijken maar een dag te duren.
'liefje,moet je niet eens naar bed gaan,je ziet een beetje wit'zegt jeson met een bezorgt gezicht,en pakt me al bij m`n arm om me zachtjes omhoog te trekken.'nee,wacht'verluister ik hem toe,en zoen hem.hij ploft langzaam naast me neer,en neemt me in de armen.Hij wrijft zachtjes over m`n buik,net op het moment dat ik de baby voel trappen.'het word een druk mannetje'mompelt jeson en zoent me opnieuw.Ik glimlach van vreugde.Jeson duuwt me naar achter,op m`n rug,maar onze lippen blijven bij elkaar,als kaarsenvet aan elkaar gesmolten.'als jij nu niet naar bed gaat,ga ik met je mee'zegt jeson met een plagerig lachje,en zoent me opnieuw.'dan moet ik maar blijven liggen he?'mompel ik tussen het zoenen door in jeson`s oor.Echt enige wat ik jeson hoor zeggen is'uhu'.We blijven zo`n 10 minuten op de bank liggen.'kom je mee,ik vind dat het nu echt wel tijd word dat je nu naar bed gaat'zegt jeson en tilt me op."hou je me nog wel'zeg ik lachend'je moet er wel 2 tillen he?'en ik zoen hem nog een keer.eenmaal boven legt jeson me zacht op bed'ruig kan nu niet meer he?'zegt hij lachend met twinkelingen in z`n ogen.'misschien over een tijdje'zeg ik en trek hem naar me toe.
na een tijdje vallen we samen in slaap.

'Goede morgen'hoor ik jeson vrolijk de kamer inlopend zeggen.Ik doe m`n ogen open,en m`n ogen beginnen te prikken van het scherpe ligt.Ineens voel ik een rot gevoel onder in m`n buik opkomen.'jeson'kan ik nog net uitbrengen,maar dan moet ik ineens hard rennen naar de wc.Als ik bij de wc ben begin ik over te geven.Dan pas heb ik door dat het misselijkheid was wat ik voelde.Jeson volgt me op de voet naar de wc,legt een hand op m`n rug en komt naast me zitten.'Gaat het allemaal wel goed met je?'vraagt hij.Ik begin te knikken.'Ik wou net je een ontbijt op bed brengen,maar volgens mij heb je daar nu niet zo`n zin in'zegt jeson,en zijn hand gaat van zijn rug naar mijn haren.Ineens voel ik weer wat opkomen,en ik duik snel weer de wcpot in.'lieverd,gaat het echt wel?moet ik de dokter niet bellen?'jeson stopt een plukje haar weer achter m`n oren.'nee,dit hoort erbij,denk ik'en ik draai m`n gezicht naar hem toe.'straks hebben we een kleintje,en dan is alles voorbij,dan kunnen we het heel fijn hebben met z`n drietjes'zeg ik,en leg m`n hoofd tegen zijn borst.'ik hou van je,voor altijd'verluister ik,en de tranen beginnen te lopen.; hé liefie,wat is er nou?'zegt jeson en trekt m`n gezicht omhoog,en kijkt me diep in de ogen.'de hormonen denk ik'zeg ik lachend en huilend tegelijk.'dat zou het zijn'en jeson kijkt meteen wat vrolijker.'voel je je weer wat beter?'zegt hij met een zorgelijke glimlach.'Ja,veel beter'zeg ik,en sta weer op van de wc.'mooi zo'en jeson drukt een kus op m`n voorhoofd.'ik hou trouwens ook van jou'zegt hij en drukt me tegen zich aan.ineens voel ik een gevoel die ik niet kan uitleggen.'Jeson...'piep ik'ik denk dat het zover is'en ik zucht diep.'shit'zegt jeson en legt me rustig op bed.'ik breng je naar het ziekenhuis'hij tilt me weer op en zet me in de auto.hij stapt ook in en rijd met een veel te hoge snelheid naar het ziekenhuis.'ik ga even hulp halen,blijf rustig zitten,en diep ademhalen,je kunt het liefje'zegt hij en rent keihard naar binnen.

binnen een paar minuten komt er een brancard aan,en ik word erop getild.'rustig ademhalen'zegt een man die de brancard naar binnen sleurt.

na een paar uur,ligt een klein kindje op m`n schoot,en ik val uitgeput in slaap.Als ik weer wakker word,zit jeson aan m`n bed rand.Hij heeft het kindje in z`n armen.
'hier,kijk nou,mama is wakker'zegt jeson met een schattig piepstemmetje.ik begin te glimlachen,en kom langzaam overeind.'waar is mijn lieve kleine Dunya?'zeg ik met een krakende droge stem.'moet jij niet eerst wat water drinken'zegt jeson met een grijns en legt Dunya op m`n schoot en zet voorzichtig een glas water aan m`n mond.'dank je'zeg ik met een al wat zuivere stem.'wat is ze mooi he?'zeg ik als Jeson naast me komt zitten.jeson andwoord niet,we zitten zo`n half uur alleen naar dunya te staren,en zeggen geen woord.'jeson,heb je spijt?'vraag ik omdat het tot me door drinkt dat hij nog niet heeft geantwoord.Jeson schut ineens met zijn hoofd,net of hij er wat van af moet schudden.'lieverd,wat?!denk je dat?!nee!!echt niet!!ik ben alleen zo trots,ik heb er gewoon geen woorden voor!!'zegt jeson,met weer die twinkelingen in zijn ogen.'ik ook niet'verluister ik daarna,en ik leg m`n hoofd tegen zijn schouder.Ik heb nu in de gaten dat ik ontzettend moe ben.'liefje,ga maar weer slapen.ik zorg voor de rest,jij hebt vandaag wel weer genoeg gedaan'zegt jeson lachend en neemt dunya van me over.Ik plof weer neer in m`n vorige houding,en val weer in slaap.