gedicht (snijden)
ik ben verslaafd aan het snijden
ik vind het lekker om mezelf te laten lijden
elke keer dat mes in mijn vel
want het leven is toch een hel
het is heus geen vragen om aandacht
maar niet meer dan
het tintelende gevoel wat op je wacht.
en even dat rot gevoel niet voelen
dat gevoel van binnen wat me kan overspoelen
bloed dat langzaam uit de wonden stroomt
heeft de kleur van schaamte rood
het leven heeft dus echt geen zin
dus zet ik het mes er maar weer in