Masker
masker

Zie je haar, dat meisje, daar staan?
Ze heeft een masker op,
gemaakt van het laatste geluk dat ze nog had.
Daaronder is alleen verdriet,
Ook nog haat en woede.
Niemand begrijpt haar, behalve ik.
Niemand weet hoe het voelt, behalve ik.
Niemand weet het, behalve ik.
Elke avond huilt ze,
gewoon omdat het moet.
Ik huil vaak met haar mee,
Elke avond tranen en bloed.
Haar ogen rood en dik.
Op een avond houdt het op voor ons,
Zij en ik.
Dan hebben we allebei genoeg van het gezeik.
Ik zie haar elke avond,
Als ik in de spiegel kijk.