Hoofdstuk 1.
‘‘Knappe jongens en stalkers.’’

‘Goedemorgen meiden,’ Het blije hoofd van Hannah’s moeder, Annabel, stak door de deuropening, gevolgd door Hannah’s kleine zusje van 3,5, Liselore. Ik draaide me om en zag hoe Hannah op haar bedrand ging zitten. Liselore wankelde naar m’n bed om vervolgens kraaiend van de pret op mij te klimmen. ‘Hebben jullie lekker geslapen?’ Vroeg Annabel. ‘Ik wel. Jij Soof?’ ‘Ja, alleen een beetje kort.’ Antwoordde ik glimlachend. ‘Willen jullie zo even broodjes gaan halen bij de bakker? Het geld ligt op tafel, het lijstje ook’ Vroeg Annabel. Hannah knikte. ‘Ik ga me even opfrissen.’ Ik stoeide nog wat met Liselore en besloot me toen ook maar aan te gaan kleden, tot grote teleurstelling van Liselore. ‘Mam, mag Lies ook mee?’ ‘Hmmm.. is goed, wil je even haar schoentjes pakken?’ Vroeg Annabel. Hannah knikte. ‘Ik doe ze wel aan, kom lies,’ Ik bracht Liselore naar Hannah en liep weer terug naar de kamer om mijn bed op te maken. Oh wat was ik nog moe! Ik slofte naar de huiskamer –nou ja, huiskamer.. het is zo’n kleine caravan, dan kan je niet echt een huiskamer noemen!- en ging op de bank zitten. ‘Bakker! Bakker!’ Kraaide Liselore. ‘Ja, we gaan met z’n drietjes naar de bakker.’ Zei ik glimlachend . ‘Nou mam, wij gaan, tot zo.’ Hannah gaf Annabel een kus en pakte Liselore’s hand. ‘Ook Sophie hand.’ Zei Liselore. Zo liepen ze met z’n drietjes over de camping in Italië. Aangekomen bij de bakker had Liselore heel hard gekrijst, de ‘sjokobroodjes’ waren op. Eerst begrepen we haar niet, maar toen begrepen we dat het om chocoladebroodjes ging. En aangekomen bij de kassa, bleken we te weinig geld te hebben en moesten we een stokbrood wegleggen. We schaamden ons dood! Toen we vol goede moed weer terug gingen naar de kassa, was er een ongelofelijke rij, en moesten we dus heel lang wachten. Toen we uiteindelijk buiten stonden, zuchtten we opgelucht. Nou, dat duurde ook niet lang, Liselore was weggerend, en nátuurlijk vol in de modder gevallen. Krijsen. Huilen. Krijsen. Huilen. Hannah had haar kleine zusje opgetild en zo liepen we terug. Ik was een beetje dromerig en lette niet goed op, nou dat werd meteen beloond, een jongen botste met z’n fiets tegen me op. Ik stuiterde op de grond en de broodjes rolde over de weg. Hannah had nog net opzij kunnen springen met Liselore in haar armen, en was dus in grote shock. ‘Sorry! Gaat het?’ De jongen keek me bezorgd aan. ‘Kan je niet uitkijken ofzo?’ Zei Hannah pissig. ‘Ja, het gaat wel.’ Toen pas draaide ik me om naar de jongen. ‘Wow, wat ben jij knap!’ Floepte ik eruit. Ik sloeg mijn hand voor m’n mond en baalde dat ik zo’n verschrikkelijk flapuit was. De jongen schoot in de lach en al snel waren we met z’n vieren aan ’t lachen. Hannah zette Liselore even neer, en die pakte vrolijk alle broodjes van de weg. ‘Even onder de kraan houden en dan broodjes schoon.’ Kraaide ze vrolijk. Hannah giechelde. ‘Ik weet het niet hoor, Liesje. Ach, ik had toch niet zo’n honger.’ ‘Jij mag er trouwens ook wezen,’ Zei de jongen terwijl hij me omhoog hielp. ‘Dankje.’ Ik bloosde. ‘Geef je arm is,’ Zei hij terwijl hij een pen uit z’n zak viste. Verbaasd stak ik m’n arm uit. ‘0632760912 x chad.’ Las ik hardop op. Hij knikte. ‘Bel me.’ Toen fietste hij weer weg. Eenmaal terug bij de caravan kon ik maar aan één ding denken: Chad. En iedereen merkte het. ‘Waar zit jij met je hoofd?’ Vroeg Hannah. ‘Chad.’ Mompelde ik betrapt. ‘Aan tafel.’ Werd er geroepen. Sloffend liepen we naar buiten, naar de tafel. ‘Goedemorgen.’ Zei de vader van Hannah, Bram. ‘Goedemorgen pap.’ Zei Hannah. Ik glimlachte naar Bram, dat was ook een soort van goedemorgen, toch? ‘Waar is onze plek?’ Vroeg Hannah.
‘Nou,’ begon Annabel ‘Liselore wil persé naast jullie alle twee. Dus ik stel voor, dat Liselore aan het hoofd gaat, en jullie twee daarnaast.’ We knikten. Hannah ging naast haar moeder zitten, en ik ging dus naast Bram zitten. ‘En dames, wat is de planning voor vandaag?’ Vroeg Annabel. Ik haalde m’n schouders op. ‘Lekker zwemmen, of even naar het strand?’ Zei Hannah vragend. ‘Ja, lekker zonnen en een beetje zwemmen.’ Zei ik opgewekt. Ik pakte een boterham en keek rond wat ik er op zou doen. Pindakaas, chocoladepasta, kaas, salami. Ik ben al zo’n twijfelaar. Ik keek naar Hannah, wat die op haar boterham deed, maar die at eerst yoghurt. Dat was wel een goed idee. Ik pakte ook een bakje en deed er wat yoghurt in. ‘Oh, ik heb niet genoeg lepeltjes, ik pak er nog wel één.’ Zei Annabel. Ze stond op en liep naar binnen. Ik wachtte tot Annabel terug kwam. ‘Nou, ja, we hebben niet eens 5 lepeltjes!’ Klonk het verontwaardigt uit de keuken/huiskamer. Het was een keuken en huiskamer in één, namelijk. ‘Nou, sorry, Sophie, dan zul je moeten wachten tot een van ons klaar is.’ Ik knikte. ‘Geeft niks, hoor.’ Maar eigenlijk gaf het wél. Hannah was geen snelle eter. Ik keek rond, wie was er nog meer yoghurt aan ’t eten? Bram en Annabel. Trouwens, Sophie was ook geen snelle eter, dus ze moest het Hannah niet zo verwijten. ‘Klaar,’ Zei Bram trots. ‘Ik heb voor je opgeschoten, hoor.’ ‘Dankje’ Zei ik. Ik pakte het lepeltje aan en stak het in m’n yoghurt. Toen we allemaal uitgegeten waren, liep ik naar onze kleine, krappe kamer. Ik viste m’n mobieltje uit m’n tas en keek of er nog berichtjes waren. Ja hoor, die waren er, één van Marit, een goede vriendin van mij en Hannah, eentje van Philip, wij waren al vrienden sinds de zandbak en één van Justin, hij vond mij leuk, en stalkte me echt! Ik klikte op die van Marit.

Hoi hoi Sophie!

Ik hoop dat het een beetje leuk is, daar in Italië.
Al leuke boys gezien?
Hier in Nederland, valt Justin me steeds lastig.
Hij wil weten of jij iets sms’t over hem, en hij is helemaal wanhopig, omdat jij hem niet terug sms’t ofzo?
Nou, veel plezier nog in Italië, en doe de groetjes aan Hannah!

Doei lieverd, dikke kusjes uit Nederland.

Justin moet zich niet zo aanstellen, ze reageert heus wel. En trouwens, de sms’jes komen hier veel later aan, dus kan ze niet eens gelijk reageren. Ze zal Marit even een sms’je terug sturen.

Heey Marit!

Het is hartstikke gezellig hier.
Ik heb vandaag een super knappe jongen gezien, hij heet Chad, en ik heb z’n telefoonnummer.
Hannah krijgt nátuurlijk, net zoals in Nederland, veel belangstelling, maar ze houdt haar oog op een jongen, die ze wel leuk vindt. Z’n naam weet ze nog niet, maar ja, ze vinden Hannah snel leuk, met die bruine bambi ogen van haar, en mooie bruine steile haren. Zucht. Ik moet er maar mee leren leven, hoewel me dat best goed lukt. Maar Chad, hij zei dat ik er ook mocht wezen! Nou ja, nadat ik had gezegd dat hij knap was dan, ik als eeuwige flapuit, dat weet je wel.

Oh, haar sms’je was al best lang, ze zat al aan de prijs van 2 sms’jes!

Oh, ik moet al betalen voor 2 sms’jes! Zeg maar tegen Justin dat hij zich niet zo moet aanstellen, hihi. Ik heb inderdaad een berichtje van hem, maar misschien beantwoord ik hem pas later, om hem te pesten, haha. Ik zal de groetjes aan Hannah doen.

Doei doei, kusjes uit Italië.

En ze drukte op verzend. Eerst even haar beltegoed bekijken, voordat ze de andere sms’jes las. Ze schrok ervan, wat was sms’en duur in het buitenland!
Ze drukte op het sms’je van Philip.

He, Soophoofd.

Soophoofd, de eeuwige bijnaam van Philip.

Beantwoord asjeblieft het sms’je van Justin.
Die gast zit aan me kop te zeiken, of ik niet even kon vragen of je hem wilde beantwoorden, ik was toch zo goed bevriend met jou.
Die heeft echt een bord voor z’n kop, je hebt toch gezegd dat je hem niet leuk vind, en dat gaat toch ook nooit gebeuren?
Nou, die gast moet z’n oren eens open doen.
Maar.. alles leuk daar in Italië?
In Nederland is alles lekker.. regenachtig.
Grrrrr… jij zit daar lekker in de zon!
Lekker bruin worden hoor, schat.
Doei!

Sophie moest lachen, zoals altijd als ze iets van Philip hoorde. Philip maakte haar áltijd aan het lachen. Maar tegelijkertijd was ze boos op Justin. Kon hij haar niet met rust laten? Misschien moest ze maar dreigen met aangifte, misschien hield het dan op. Ze had een héle grote fout gemaakt, ze had vroeger, heel vroeger, toen ze dronken was, met hem gezoend. En sindsdien, had hij haar niet meer met rust gelaten, hij was helemaal verliefd. Ik heb hem wel duizend triljoen keer gezegd dat hij me met rust moet laten, dacht ik bij mezelf. Maar hij heeft net als Philip zegt, een bord voor z’n kop. Ze zag best wel op tegen z’n sms’je, vast weer zo’n slijmerig. Daar zat ze echt niet op te wachten. Nou ja, eerst maar het sms’je van Philip beantwoorden.

Hooi Flippo.

Míjn bijnaam voor hem.

Bah, vast weer zo’n slijmerig sms’je, maar oké, ik zal me opofferen.
Alles is leuk hier in Italië.
En nee, nee, nee, nee , NEE! Ik zal never-nooit-zelfs-niet-in-z’n-dromen verkering met Justin nemen. Hij is zo.. bah!
Ik heb wel een leuke jongen gezien hier, en ik heb z’n nummer.

Ik bespreek álles met Philip, ook over jongens, of over ongesteld zijn. En hij alles met mij. Dat is altijd al zo geweest.
Hij heet Chad.
Haha, terwijl ik lekker bruin wordt, smelt jij daar, in de regen.
Ik zal aan je denken.
Kusjes!

Ik drukte op verzenden. ‘Verzenden is mislukt. Opnieuw proberen?’ Stond er. Ik klikte op ja. Nu was het sms’je wel verzonden. Nu zou ik er aan moeten geloven, met mijn ogen stijf dicht opende ik het sms’je van Justin. Net op dat moment kwam Hannah binnen. ‘Hé Soof, ik heb ff de afwas gedaan, wat ben jij aan ’t doen?’ ‘Oh me sms’jes beantwoorden.’ Ik vertelde wat Philip en Marit had gestuurd en wat ik terug had gestuurd. ‘En nu ga je die van Justin lezen?’ Ik knikte. ‘Nou, hij bijt niet hoor, ik help je wel, met was je terug moet sturen, weet je wel.’ Ik knuffelde Hannah. ‘Je bent een schat!’

SOPHIE.
IK KAN AAN NIKS ANDERS MEER DENKEN.
ALS JE GEEN VERKERING MET ME WIL,
PLEEG IK ZELFMOORD.
IK WEET DAT JE ME WILT, DAAROM DOE IK DIT OOK.
ANDERS HAD JE ME NIET GEKUST TOCH?
JE BENT GEEN HOER.
JE HOUD VAN ME, MAAR JE SCHAAMT JE, DAT HOEFT NIET MIJN LIEFSTE.

Ik schrok me dood. Hannah ook. Er zat een bijlage bij, ik klikte er op. Er lag een pistool en daarnaast stond Justin, voor een altaar, voor mij! Ik wist niet dat het zo erg was. Ik werd helemaal bleek en moest huilen. ‘Wat een klootzak!’ Riep Hannah. ‘Hij is gek, gestoord, hoort in het gekkenhuis!’ Hannah was echt pissig en haar ogen spuwden vuur. ‘Laat die zak maar lekker zelfmoord plegen, zijn we daar ook weer vanaf. Ik schrok van Hannah, zo had ik haar nog nooit meegemaakt. Ze keek me aan. ‘Sophie, Chad vind je hartstikke leuk. We gaan onze vakantie niet laten verpesten. Hij doet het toch niet echt.’ Ik huilde en kon niet stoppen. ‘Hannah, ik wil het niet op m’n geweten hebben, hij heeft al eens eerder een poging gedaan. Z’n vader belde me op, in ’t ziekenhuis vroeg hij steeds naar mij. In een roes ben ik gegaan, dat had ik niet moeten doen. Hij pakte mijn hand en zei: ‘De volgende keer doe ik het echt’’ Ik kon zien dat Hannah schrok. ‘Waarom heb je het niet eerder verteld. ‘Hij zei ook dat ik het aan niemand mocht vertellen, want anders deed hij het gelijk. Sorry Hannah, ik was hartstikke bang. En daarna was ik het allang vergeten. Het is al 5 jaar geleden, weet je.’ Hannah knikte. ‘Ik snap het. Stuur een sms’je dat je er nog over moet nadenken of je verkering wil. Zet erachter, m’n liefste. Oké? Dan denkt hij dat het oké is, en dan pleegt hij geen zelfmoord, we gaan eerst plezier maken.’ Ik knikte. ‘Doe jij ’t maar.’ Stamelde ik. Toen Hannah het had verstuurd deden we onze bikini’s aan, pakte een tas in en liepen samen naar het zwembad. Hoe ging de dag verder verlopen?



Hoofdstuk 2.
‘‘Leuke jongens en een gruwelijk mislukte date.’’

Toen we twee bedjes hadden gehuurd, legden we onze handdoeken erop en besloten we een duik te nemen. Ik zuchtte. ‘Pffff… wat is het warm.’ Hannah knikte. We stonden samen op de rand van het zwembad. ‘Samen springen?’ Vroeg Hannah.
Ik keek haar aan en toen duwde ik haar erin. ‘Je zit er al in, wat jammer.’ Zei ik grijnzend. ‘Wacht maar, ik krijg jou nog wel.’ Maar voordat ze uit water was, werd ik er ook in geduwd. Toen ik bovenkwam op te protesteren, dat een vreemde me in het water duwde, zag ik Chad’s grijnzende hoofd. ‘Het was té verleidelijk, sorry.’ Ik glimlachte. Ik had het gevoel dat ik ging flauwvallen, wat was hij knap, in zwembroek. Hannah was ook blij dat Chad er was, want hij had wat vrienden meegebracht en daar was die ene jongen die Hannah zo leuk vond ook bij. We gingen met ze allen in de jacuzzi zitten. Die jongen sloeg een arm om Hannah heen, en dus sloeg Chad ook een arm om mij heen. Hmmm.. wat rook hij lekker. ‘Doen, durf, waarheid?’ Vroeg een van de jongens uitdagend aan mij. ‘Doen.’ Ik probeerde sexy te klinken. ‘Geef Chad een tongzoen, van 8 seconden onder water.’ Hij grijnsde. De andere lachten ook. Hannah keek me bemoedigend aan. ‘Makkie,’ Zei Chad grijnzend. Ik stamelde. Ik kon dat echt niet. Ik zou helemaal slap worden. ‘Durf je niet?’ Vroeg de jongen plagend. ‘Ik zal zachtjes doen.’ Fluisterde Chad in m’n oor. Ik werd helemaal warm van binnen. ‘Tuurlijk durf ik wel.’ Het klonk zelfverzekerd, maar dat was dus echt het tegenovergestelde van hoe ik me nu voelde. ‘Oké, haal diep adem.’ Zei Chad bemoedigend. Ik volgde z’n instructies op. De jongens telde af. 3..2..1..en go!
Ik haalde die adem en ging onder water daar zat Chad me lief aan te kijken. Hij deed snel z’n mond open en sabbelde aan m’n bovenste lip. Toen zoenden we. Het was alsof mijn maag een driedubbele salto met een vijfdubbele flikflak maakte. Toen we proestend boven kwamen juichte iedereen. ‘Man, dat waren geen 8, maar wel 15 seconden!’ Riep de jongen die de opdracht had gegeven lachend uit. Echt? En ik maar denken dat het maar 2 seconden duurden ofzo. ‘Ik ga even wat drinken halen ik heb dorst.’ Zei ik. ‘Droogt Chad je zo uit?’ Zei de jongen plagerig. ‘Tom kappen,’
Toen wendde hij zich tot mij. ‘Ik loop wel met je mee. Ik heb ook dorst.’ ‘Jaja, dat zal wel Chaddieboy. Zoense!’ Zei Tom plagerig. Ik glimlachte en liep naar de bar. Hij stond naast me, echt naast me, ik kon het niet geloven. Ik had met hem gezoend! ‘Vond je het niet leuk? Tom kan vervelend zijn hé, sorry nog, als je het vervelend vond dat je met mij moest zoenen. Ik dacht dat je het niet zo erg zou vinden, je vond me toch knap? Haha, geeft niet hoor. Ik vond het wel fijn, je zoent goed. Sorry.’
‘ Ik.. ik vond het niet erg, hoor.’ Stamelde ik.’Oké.’ Hij glimlachte. Toen zoende hij me. Heerlijk. Beter dan met.. ‘Justin!’ Ik duwde hem van me af, snel vluchtte ik de meiden wc in. Daar, moest ik weer huilen. Hannah zag alles vanuit de jacuzzi, en rende naar Chad. ‘Het is niet wat je denkt. Ze heeft geen vriend.’ Toen rende Hannah door naar de wc. ‘Jaja. Waarom noemt ze dan een jongensnaam terwijl we zoenen.’ Riep Chad. Hannah draaide zich om. ‘Luister. Als je hoort, wat er echt aan de gang is, zul je wel anders piepen. Wacht hier. Anders geef je niet genoeg om haar.’ ‘Oh, nou heb ik het gedaan, ze rent zomaar weg terwijl we aan het zoenen waren!’ Chad kreeg tranen in z’n ogen. ‘Luister,’ Zei Hannah voor de tweede keer. ‘als je uitleg wilt.. moet je even wachten!’ Toen stormde ze de meiden wc in. ‘Sophie Lijsters, je bent het voor jezelf heel erg aan het verpesten, lieverd.’ Begon Hannah. Er klonk gesnik vanuit het wc hokje. ‘Ik.. ik..wil hem niet kwijt,’ Snikte ik. ‘alleen ik moet steeds denken aan Justin.. en dat pistool.’ ‘Dat begrijp ik, maar we gaan die klootzak niet onze vakantie laten verpesten. Kom we gaan naar de jongens toe, we leggen ze alles uit.’ Het moest een voorstel zijn, maar het klonk meer als een opdracht, maar ik weet dat Hannah het voor mij deed. Toen ik met rode ogen gearmd met Hannah uit de wc liep zag ik de jongens aan een tafeltje zitten, ze hadden 2 cola’s besteld, voor ons. Zelf hadden ze breezers. ‘Hee meiden. Gaat het weer Sophie?’ Tom keek ons aan. Ik knikte. ‘Je ziet er bleek uit.’ Zei Tom. ‘Ja gek, ze heeft net gehuild. Schuif eens op, dan leggen we ’t uit.’ Zei Hannah verdedigend. De jongens schoven op. Chad glimlachte naar me. Gelukkig, hij was niet meer boos, dacht ik. ‘Zal ik het vertellen, Sophie?’ Vroeg Hannah. Ik knikte, wat een schat! ‘Kijk, Sophie heeft eens in een dronken bui met een jongen gezoend, die haar al heel lang leuk vond. Sindsdien stalkt hij haar, bellen, sms, en nu had hij haar een sms’je gestuurd. Sophie geef je mobiel is.’ Met trillende handen overhandigde ik Hannah mijn mobiel. Hannah opende het sms’je van Justin en liet het de jongens lezen. Ik kon zien dat ze schrokken. ‘Maar doet ‘ie dat echt, of dreigt ‘ie alleen maar?’ Vroeg Tom achterdochtig. Toen vertelde Hannah wat ik haar had verteld eerder die middag. ‘Jeetje, beterschap met zo’n idioot.’ Zei Tom. ‘Dus,’ Zei Hannah terwijl ze Chad aankeek. ‘Ze moest opeens weer denken, aan die zoen met Justin, maar eigenlijk is ze gewoon stapelverliefd op jou!’ Eindigde Hannah. Ik schrok, zou dit niet té opdringerig overkomen? Toen moest Chad lachen. ‘Zin in een date vanavond?’ Vroeg hij. Ik knikte. ‘Leuk.’ Hannah glimlachte trots. ‘Ken je die show, gewoon hier op de camping, om 10 uur?’ Vroeg Chad. Weer knikte ik. ‘Ja, daarna is een disco.’ ‘Ja inderdaad, we kunnen samen de show kijken, en dan samen naar de disco. Tom komt ook, maar die heeft ook een date, dus die valt ons niet lastig.’ Zei Chad. Ik lachte. ‘Oké, Hannah komt ook mee, maar ik hoorde net dat die al een afspraakje met jou heeft.’ Ik wees naar de jongen tegenover me. ‘Ik heet Jesse, en hij,’ Hij wees naar de jongen naast hem. ‘hij heet Troy.’ ‘Oké, dus jullie zijn Chad, Jesse, Troy en Tom?’ Ze knikte allemaal. ‘Jep.’ Zei Tom. ‘Met wie heb jij een afspraakje dan Tom? Misschien ken ik haar.’ Zei Hannah. ‘Marissa.’ Zei Tom. ‘Dat meisje van nummer 56?’ Vroeg ik. Hij knikte. ‘Ja, inderdaad.’ ‘Gezellig.’ Zei Hannah. ‘Zullen we nog even gaan zwemmen?’ Vroeg Troy. ‘Ja, oké, maar zullen we eerst even telefoonnummers uitwisselen?’ Vroeg Hannah. De jongens knikten. Toen we telefoonnummers hadden uitgewisseld, gingen we nog met ze allen even zwemmen. Om 5 uur besloten Hannah en ik naar huis te gaan. ‘Tot vanavond boys!’ Riepen we ze nog na. We zwaaiden nog wat en liepen toen naar de caravan. ‘Leuke jongens.’ Zei Hannah. ‘Zeker.’ Zei ik afwezig. ‘Jij bent echt super verliefd op Chad, hé?’ Vroeg Hannah uitdagend. ‘Zeker!’ Zei ik weer. ‘Hee, meiden, was het zwemmen leuk?’ Vroeg Annabel. Ze zat buiten aan de tafel, een boek te lezen. Hannah knikte. ‘We hebben een stel leuke jongens ontmoet, en vanavond hebben we een date.’ Zei Hannah opgewekt. Hannah besprak alles met haar moeder, dat doe ik niet, dacht ik bij me zelf. M’n moeder zou me meteen vastketenen aan mijn bed. ‘Oh gezellig, doen jullie wel voorzichtig, meiden? Ik ga nu alvast eten maken, dan hebben jullie daarna genoeg tijd om jullie klaar te maken.’ Annabel stond op en liep naar de keuken. ‘Oké, dankje mama.’ Zei Hannah. ‘Maar, waar zijn papa en Lies eigenlijk?’ ‘Die zijn ook even zwemmen, bij dat zwembad bij dat speeltuintje en dat grasveldje. Heb je ze niet gezien?’ Vroeg Annabel. ‘Nee, wij waren in het zwembad, bij de animatie, met die bedjes.’ Antwoordde Hannah. ‘Oh, oké.’ ‘Potje kaarten?’ Vroeg Sophie aan Hannah. ‘Ja, is goed.’ Sophie liep naar haar kamer die ze met Hannah deelde, en pakte de kaarten. Terwijl ze de kaarten pakte, zag ze haar mobieltje liggen. Even moest ze weer aan Justin denken, maar die gedachte verdrong ze al snel, hij ging haar vakantie niet verpesten. Ze liet haar mobiel in haar zak glijden en liep de kamer uit. Hannah had al cola ingeschonken en wat chipjes neer gezet. ‘Lekker, doritos!’ Zei ik. Hannah knikte. ‘Lekker, hé. Weet jij al wat je vanavond aan gaat trekken?’ Wanhopig schudde ik m’n hoofd. ‘Geen idee! Jij?’ Ook Hannah schudde haar hoofd. ‘Nee, maar wel wat jíj aan kan trekken.’ Zei ze glimlachend. ‘Wat dan?’ ‘Dat zwartje jurkje, met die roze strik in het midden, van mij.’ Zei ze. ‘Wil jij die niet aan dan?’ Vroeg ik. Ze schudde haar hoofd. ‘Het is vooral jóuw date, Jesse is toch al voor me gevallen.’ Zei ze lachend. ‘Nee, grapje, maar ik doe denk ik die strakke spijkerbroek aan, met m’n roze hakken en dat ene roze shirtje.’ ‘Oh, ja leuk. Weet je, ik heb helemaal geen zin meer om te kaarten.’ Zei ik. Hannah lachte. ‘Oké, dan gaan we niet kaarten.’ In de verte zag ik Bram en Liselore aan komen lopen. ‘Hee, Liesje!’ Riep ik. Liselore kwam op me afgerend met haar natte kleine bikini. Ik tilde haar op en knuffelde haar. ‘Heb je lekker gezwommen?’ Vroeg ik. ‘Ja, glijbaan!’ Zei ze blij. ‘Haai pap.’ Hannah stond op en gaf haar vader een kus. ‘Hee schat, hooi Sophie.’ Zei Bram. ‘Waar is je moeder?’ Vroeg hij aan Hannah. ‘In de keuken, aan ’t koken.’ ‘Nu al?’ Zei Bram verbaasd. ‘Ja, we hebben een date vanavond, pap.’ Zei Hannah. ‘Oh, wat leuk.’ Zei Bram glimlachend. Ik vond het echt zo knap dat Hannah zo met haar ouders erover praatten. Mijn vader had me een hele preek gegeven over drugs, alcohol en van alles en nog wat. Bram liep naar de keuken. ‘Haai schat, lekker gezwommen?’ Klonk het vanuit de keuken. ‘Héérlijk, Liesje genoot ervan, maar ik heb je wel gemist hoor.’ Ik was zó jaloers. De ouders van Hannah waren al lang bij elkaar, maar nog steeds intiem. Ze waren dan ook best jong, maar oké. Een halfuurtje later zaten ze met ze allen aan tafel. ‘Hmmm, heerlijk mam.’ Zei Hannah. Annabel glimlachte. ‘Vind jij het ook lekker, Sophie?’ Of ze het lekker vond? Heerlijk vond ze het! ‘Ja, echt wel!’ Zei ik. ‘Dat is mooi. Zal ik het recept aan je meegeven, misschien kan je moeder het een keer koken?’ Dat zou haar moeder nooit doen, want m’n moeder was heel gezond, en ik had al gezien dat er mayonaise in ging. Maar ik wou niet onbeleefd doen. ‘Ja, oké, graag.’ Zei ik. ‘Oké.’ Zei Annabel. ‘Als jullie genoeg hebben mogen jullie je klaar gaan maken, hoor.’ Zei Bram. Hannah stond al op. ‘Ik ben klaar, ik ga alvast douchen, doe maar rustig hoor, Soof.’ Hannah zette haar bord op het aanrecht en liep naar de badkamer. ‘Tot zo.’ Zei ik nog, maar de badkamerdeur was al dicht. Toen hoorde ik de douche kletteren. Toen ik klaar was, had ik nog even geholpen met de afwas, Hannah stond toch nog onder de douche. Toen hoorde we geen gekletter meer. ‘Hartstikke bedankt Sophie, ga nu maar lekker douchen.’ Zei Annabel. Hmmm, heerlijk die douche zo op m’n hoofd kletterend. Ik pakte m’n shampoo van het plankje en masseerde mijn haar ermee in. Even laten intrekken. Ondertussen pakte ik m’n tandenborstel en poetste mijn tanden, ik had er zo’n zin in! Toen spoelde ik mijn haar uit en stapte onder de douche vandaan. Oh nee, m’n haar druipte, ik had het even moeten laten drogen onder de douche. Nou ja, het was nu al gebeurd. Ik liep de badkamer uit. Toen ik onze kamer binnenstapte, zag ik Hannah. Ze had haar strakke spijkerbroek uit, die bij haar niet echt heel strak zat, met haar roze pumps, roze riem en een roze T-shirtje met de tekst ‘’Single, maar voor hoelang?’’ .Ik was als de dood dat Chad verliefd op haar werd. En ze had nog niet eens make-up op en haar haar gedaan! 'Wow, Hannah, je ziet er prachtig uit!' Zeg ik vol ontzet. Ze glimlacht. 'Dankje, jij straks ook hoor meisje. Zal ik je make-up en haar doen?' Hoopvol kijkt ze me aan. Hannah heeft hersens voor tien, maar eigenlijk wil ze gewoon visagist worden. Dat mag van haar ouders, maar eerst moet ze haar vwo diploma halen, want als ze dan tóch geen visagist wil worden, heeft ze tenminste een vwo diploma. Ik doe ook vwo, maar heb het moeilijker dan Hannah. 'Als je het maar naturel doet, en géén nieuwe dingen uitproberen, niet nu.' Hannah knikte. 'Oké, ik ga alvast mijn make-up in de badkamer doen, dan kan jij hier aankleden, het jurkje ligt op mijn bed.' Ze wou de kamer uitlopen maar ik hield haar tegen. 'Ho, wacht, ik wil jóuw make-up dan doen.' Zei ik lachend. Hannah zuchtte. 'Ja, dat was te verwachten. Ik schenk nog wel even wat cola in en wacht op jou.' 'Oké, wil je zo even mijn rug insmeren met aftersun?' Vroeg ik terwijl ik het flesje uit mijn toilettas viste. 'Shit, ja, dat ben ik vergeten. Ach, morgen weer.' Zei Hannah. 'Oké. Ik roep je wel.' Hannah knikte en liep toen de kamer uit. Ik droogde me af en deed m'n ondergoed aan. Nee, hé, teveel aftersun, nou ja, moest Hannah maar wat van m'n hand pakken als ze m'n rug insmeerde. 'Shit!' Vloekte ik. De aftersun was op m'n bed gekomen. Hannah kwam de kamer in. 'Wat is er?' Vroeg ze verbaasd. 'Ja, ik mors aftersun op m'n bed.' Zei ik pissig. 'Oh. Nou zo erg is dat toch ook weer niet. Kom, ik smeer je rug in.' Ze pakte het flesje aftersun uit m'n hand en smeerde m'n rug in. 'Service van de zaak.' Zei ze toen ze klaar was. 'Han, dank je. Wil je me even helpen me in jou smalle jurkje te persen?' Vroeg ik lachend. 'We hebben toch dezelfde maat, gekkie.' Ik knikte bedenkelijk. 'Ja, dat is waar. Maar qua broeken niet.' 'Ja, nou dan doe je een spijkerbroek van jezelf aan,' Zei ze. 'Opgelost.' Ik knikte. 'Goed idee.' Toen ik eindelijk in het jurkje zat, met veel stress en gevloek, maakte Hannah mij op. 'Geweldig!' Zei ze trots toen ze klaar was. Ik bekeek me in de spiegel. 'Wow!' Riep ik uit. 'Super, Han.' Hannah knikte trots. 'Nou, maak mij maar op.' Zei ze toen. Toen begon ik te twijfelen aan mezelf. Ik kon het nooit zo mooi als zij kon.. 'Maar,' Begon ik. 'Geeft niet,' Zei ze. 'oefenen baart kunst.' Dat was zo mooi aan Hannah. Ze voelde álles aan. Toen we opgemaakt waren en ons haar was gedaan, bekeken we onszelf in de spiegel. Hannah zag er perfect uit.
Haar strakke spijkerbroek, roze pumps, roze riem en roze shirtje met een blote rug -ja dit wist je allemaal al, ik weet het- haar bruine steile haren met een schuine pony zat óók perfect, verder had ze lichtroze oogschaduw op met zwarte mascara en zwart oogpotlood op, en had ze 2 kleine roze schuifspeldjes naast haar pony in haar haar. Haar mobiel gaf een bobbel in haar zak. En dan ik, ik had blonde krullende haren,en ik had een zwart jurkje met een donkerblauwe -bijna zwarte- spijkerbroek er onder aan. Ik had zwarte hakjes aan en in het midden van het jurkje was een roze strik geknoopt. Ik was écht mooi opgemaakt. Lichte roze oogschaduw samen met een beetje perzikkleurige oogschaduw gemengd. Een beetje zwart oogpotlood en 2 lagen zwarte mascara. Alle oneffenheden waren weggewerkt met een klein beetje foundation, poeder en rouge. Ik had een gezond blosje op m'n wangen, en ja zag niks meer van mijn strikjes. Verder had ik een beetje glanzende lipgloss op, heel licht roze. Ik had ook een roze strikje in mijn haar en zwarte oorknopjes, en roze en zwarte armbandjes. Ik was voor het eerst tevreden met hoe ik eruit zag.. Toen we uit de badkamer kwamen werd er naar ons gefloten, door Bram, als grapje. 'Wow, dames, jullie hebben er wel aandacht aan besteedt.' Zei hij lachend. 'Ja, duh,' Zei Hannah. 'we moeten er wel goed uitzien op onze dates, hé Soof?' Ik knikte glimlachend. 'Ik laat mijn mobiel hier, anders zie je zo'n bobbel in m'n jurk.' Zei ik tegen Hannah. 'Oké, slim. Moet je niet even kijken of je nog berichtjes hebt voordat we gaan?' Vroeg ze. 'Nee, dadelijk heb ik er een van Justin.' Zei ik. 'Oh, ja, sorry Soof, daar had ik niet aan gedacht!' 'Geeft niet, zullen we gaan? Oh ik heb er zo'n zin in. Hij zoent goed.' Zei ik lachend. Hannah lachte ook. 'Ja, dat zal vast wel.' 'Pap, mam, wij gaan.' Zei Hannah terwijl ze haar ouders een kus gaf. 'Oké, uiterlijk 6 uur thuis.' Zei Annabel. Zes uur? In de ochtend? Haar ouders hadden vast en zeker twaalf uur gezegd. Hannah mocht zoveel! 'Wow, bedankt mam.' Annabel glimlachte. 'Bedank vooral je vader, ik wou dat jullie om vijf uur thuis waren. 'Dankje pap.' Zei Hannah met een grote grijns. 'En als jullie tóch later komen. Bel je.' Zei Bram. Hannah knikte. 'Zal ik doen.' Als we toch later kwamen? Dacht ik bij mezelf. God, het leek wel of Hannah echt gewoon álles mocht. Gearmd liepen ze de caravan uit terwijl ik Hannah nog even duidelijk maakte wat een geluk ze zich mocht prijzen met zulke ouders. Hannah lachte. 'Jouw ouders zijn ook erg aardig.' Zei ze. 'Ja.' Begon ik spottend. 'Maar, ik had om twaalf uur thuis moeten zijn.' 'Ja sorry Soof, mijn ouders zijn heel vrij.' Had ze geantwoord. Hannah had maar geluk, met zulke ouders. 'Hee meiden.' Hoewel Jesse het tegen Hannah én haar had gehad, had ik toch het idee dat hij alleen maar hoi tegen mij zei om beleefd te zijn. Wat ook zo was natuurlijk. 'Haai haai.' Zei Hannah. 'Hé,' Zei ik om me heen kijkend. Lachend wees ik op Tom, zoenend met een meisje. 'dat is zeker Marissa?' Vroeg ik. Jesse knikte. 'Ja, z'n chicky, zoals hij dat noemt.' 'God, dat vind ik echt vreselijk.' Zei Hannah. 'Ja, ik ook. Waar is Chad?' Vroeg ik. Jesse haalde z'n schouders op. 'Weet niet. Zal zo wel komen. Hij is vaak te laat. De show begint later, zullen we eerst even door het stadje hier dichtbij lopen? En dan daarna naar de disco hier?' Vroeg Jesse aan Hannah. 'Ja, is goed. Ik had de show toch al gezien. Moet ik even wachten tot Chad komt?
' Vroeg Hannah aan mij. Ik schudde mijn hoofd. 'Nee joh, je hoorde Jesse toch, hij is altijd te laat, ik wacht wel even. Ga maar, have fun schat!' 'Dankje.' Ze gaf me een kus op mijn wang en liep met Jesse mee. In de verte zag ik dat Jesse verlegen Hannah's hand pakte. Hoe schattig! Tom en Marissa waren hem ook gesmeerd, zag ik. Die lagen nu vast in bed te zoenen, dacht ik. Ik besloot alvast een drankje te nemen, ik was uitgedroogd! 'What do you want, pretty baby?' Vroeg de ober. Gedver, 'pretty baby'! 'One breezer, please.' De ober maakte een flesje open en stopte er een rietje in. 'That's three euros, please.' Ik gaf hem het geld en pakte het flesje. 'Goodbye, pretty baby.' Riep hij me nog na. Kots, kots, kots. Na drie breezers was hij er nog steeds niet. Het was al kwart voor elf! Een jongen kwam bij me zitten. 'Hi, where are you from?' 'Holland.' bromde ik. 'Mooi, mijn Engels is niet zo goed.' Hij glimlachte. 'Oh.' Chagrijnig draaide ik mijn hoofd om. 'Kan ik je wat aanbieden?' Vroeg hij. He, daar had ik wel wat aan, van alcohol kreeg ik altijd nog meer dorst, vandaar dat ik meestal een breezer en een glaasje water nam. Maar dat vond ik zo stom staan op een date, een glaasje water en een breezer. 'Ja, lekker.' Zei ik. Ik glimlachte. 'Wat wil je?' Hij legde een hand op mijn arm. 'Iets sterks. Een whisky ofzo.' Zei ik terwijl ik mijn ogen strak op de show hield. Als hij nu maar snel z'n hand van mijn arm afhaalde. 'Een whisky komt eraan.' Zei hij. Hij stond op en liep naar de barman. Even later kwam hij terug met twee whisky. 'Lekker, dank je.' Mompelde ik. 'Hoe oud ben je?' vroeg hij toen hij naast me kwam zitten. 'Vijftien.' 'Ik ook.' Zei hij blij. Jippie, wat een feest, dacht ik. 'Oh.' Ik klokte m'n whisky in een keer naar binnen. 'Snelle drinker?' Vroeg hij grijnzend. 'Vast wel. Ga naar de wc. Laters!' Ik stond op en wankelde naar de wc. 'Moet ik je helpen?' Vroeg hij. 'Met m'n kont afvegen zeker, nou nee bedankt.' Antwoordde ik spottend. De jongen ging gauw weer zitten. Toen ik terugkwam liep hij op me af. 'Mag ik je telefoonnummer?' Vroeg hij. 'Nee.' Zei ik vastbesloten. 'Maar ik heb je drankje betaald! Een whisky is hartstikke duur!' Protesteerde hij. 'Dus? Ik heb toch dank je gezegd, je stelde het zelf voor.' 'Je had toch ook wel door dat ik je probeerde te versieren.' Ik zuchtte. 'Als ik dat had doorgehad,' Begon ik. 'had jij vast ook wel doorgehad dat ik geen interesse had.' 'Stomme trut!' Boos liep hij de bar uit. Ik lachte, wat dacht hij wel. Toen moest ik weer aan Chad denken. Ik wankelde de bar uit. Een paar bezorgde omstanders vroegen of ze me moesten helpen. Ik had ze afgesnauwd, ik had geen hulp nodig.. zei ik. Eenmaal op het strand gekomen plofte ik neer. Er kwam een jongen naast me zitten. Nee, hé, niet weer. 'Rot op!' Zei ik. 'Zo'n meisje dat té vaak is versierd zeker?' Ik keek hem aan. 'Hoe weet je dat?' Vroeg ik achterdochtig. Hij haalde z'n schouders op. 'Gokje.' Ik moest om hem lachen. Heel lang hebben we zitten praten, en opeens zoende we. Ik duwde hem van me af. 'Hmmm, nee! Ga weg.' Snauwde ik hem af. 'Rustig, ik ben niet die ene jongen die jouw pijn heeft gedaan.' 'Lul niet man.' Zei ik. Ik stond op, maar de jongen trok aan mijn been zodat ik weer viel. Hij ging bovenop me liggen. 'Rot toch is op.' Zei ik. Ik schopte hem met m'n hak. 'Auw! Trut, kom hier.' Angstig rende ik weg. 'Ga weg, help!' Gilde ik wanhopig. Toen ik achteromkeek zag ik dat hij achter me aanrende. 'Kom hier kreng.' 'Ik werd opgetild en neergegooid op het zand. Het gebeurde allemaal in een flits. M'n jurkje werd naar beneden getrokken, en snel daarna mijn spijkerbroek. Mijn string trok hij ook heel snel uit. Daar lag ik dan, helemaal naakt, met alleen mijn hakken nog aan. 'Nee, asjeblieft, ik ben nog maagd!' Gilde ik wanhopig. 'Je kan de pot op.' Kreeg ik als bot antwoord. Toen wist ik dat verzet geen zin had. Het duurde maar een kwartier, maar voor mijn gevoel duurde het een eeuwigheid. 'Zo, je kan je kleren weer aandoen.' Zei hij terwijl hij zijn spijkerbroek dichtritste. Hoe kon iemand zo koud zijn? Maar ik kon alleen maar huilen. Hij ging nog op me liggen. 'Sssst.' Zei hij troostend. 'Ga weg, het was toch klaar?!' Schreeuwde ik boos. 'Nou, eigenlijk wil ik nog wel een keer.' Zei hij grijnzend. Toen raakte ik in paniek. Het was allemaal al zo erg, ik kon het echt niet nog een keer meemaken! 'Nee,' Brulde ik. 'Ga weg, nú! Aaaaaaaaaah!' Gilde ik zo hard als ik kon. Toen zag ik Tom en Marissa, hand in hand lopen. 'TOM HELP! IK WORD VERKRACHT!' Schreeuwde ik zo hard als ik kon. Marissa merkte iets en riep: 'Meisje, waar ben je?' Ik gooide mijn been in de lucht. 'Fuck, wat doe je?' De jongen draaide zich om en zag Marissa aan komen rennen, en daar achter aan Tom. Hij ritste zijn spijkerbroek omhoog en rende weg. Marissa knielde bij me neer. 'Oh god! Dat is dat meisje van Chad.' Riep Marissa naar Tom. Tom was achter die jongen aan gerend, maar even later was hij terug. 'Hij was te snel.' Zei Tom buiten adem. Ik kon niet stoppen met huilen. Toen Tom mij zag schrok hij zich dood. 'SOPHIE?!' Brulde hij. Marissa knuffelde me maar ik duwde haar weg. 'Geen intiem contact.' Wist ik uit te brengen. Marissa knikte. Ze hielp me aankleden. 'Douche.' Bracht ik uit tussen het huilen door. Op dat moment kotste ik. Marissa sprong achteruit. 'Ach meisje toch. Rustig.' Toen ik aan was gekleed en een beetje was bijgekomen, vertelde ik alles. Toen moest ik weer kotsen, omdat ik me vies voelde, door al die alcohol. Tom werd pissig. 'Waar was Chad dan?!' Vroeg hij. Ik haalde mijn schouders op. Marissa sloeg een arm om me heen. 'Ik bel je ouders. Zijn die hier op de camping?' Ik schudde mijn hoofd. 'Ik ben met Hannah mee, en haar ouders.' 'Oh, nou dan bel ik die wel.' Weer schudde ik mijn hoofd. 'Dan vragen ze waar Hannah is, en die heeft een afspraakje met Jesse.' 'Wil je bij mij blijven slapen?' Vroeg ze. Ik knikte. 'Oké, is goed. Ik woon hier in de buurt. Ga je mee Tom?' Tom stond op een afstandje. Hij knikte. 'Ik krijg Chad niet te pakken, die klootzak. Dat hij je zomaar laat zitten.' Ik haalde mijn schouders op. 'Ik wil alleen maar douchen en slapen. ' Marissa knikte. 'Dat snap ik.' Ik was blij dat ik Marissa en Tom was tegengekomen. Wat was er anders gebeurd?!

Hoofdstuk 3.
‘Ik ben nergens meer veilig.’

'Hee, goedemorgen, hoe voel je je?' Marissa stapte het logeerkamertje binnen. 'Mwah.' Ze knikte begrijpelijk. 'Wil je het nummer van Hannah even geven, dan bel ik haar even. Dan kan jij je ondertussen opfrissen. Tom is ontbijt voor ons drietjes aan het maken, misschien wil Hannah mee eten?' Ik gaf het nummer van Hannah. 'Is het goed dat ik een douche neem? Ik voel me nog steeds vies.' Legde ik uit. Marissa knikte heftig. 'Tuurlijk!' Ik stapte de badkamer binnen, en bekeek mezelf in de spiegel. Ik zag er niet uit! Die wallen onder me ogen keek ik niet echt van op, ik had alleen maar nachtmerries gehad. Marissa had gezegd dat ik haar mocht wakker maken als ik een nachtmerrie had, maar dat vond ik kinderachtig, ik was geen drie meer dat ik mijn moeder wakker maakte omdat ik een enge droom had. Ik zag mezelf al bij Marissa en Tom aan het bed staan, die dan hevig aan het zoenen waren, nátuurlijk. Gelukkig kwam Hannah, daar was ik wel blij om. Maar ja, ik moest maar eens gaan douchen. Ik zette de kraan aan en gooide de pyjama die Marissa me had gegeven in een hoekje. Het hete water stroomde over mijn hoofd. Ik voelde me al iets beter. Ook dít ging mijn vakantie mooi niet verpesten. Na een kwartiertje zette ik de douche uit. Met een handdoek om me heen geslapen liep ik de badkamer uit. 'En, lekker gedoucht? Ik zal je wel even een spijkerbroek van mij geven, welke maat heb je?' 'Achtendertig.' 'Ik ook! Een shirtje pas je vast wel. Ik ga ze even pakken.' En Marissa liep de kamer uit. 'Ik heb Chad te pakken gekregen. Had je je mobiel bij je gisteravond?' Vroeg Tom. Ik schudde mijn hoofd. 'Hoelaat ging je weg van huis?' Vroeg Tom. 'Kwart voor vijf. Hoezo allemaal?' 'Dan had hij gelijk, shit! Chad vertelde dat hij je om vijf uur een sms'je had gestuurd, hij kwam niet. Hij wilde niet over de sms vertellen waarom. En dat hij van je hield. Toen ik net vroeg wat de echte reden was, zei hij dat hij gisteren om half vijf hoorde dat z'n moeder longkanker heeft,' Ik werd helemaal bleek. 'Echt?!' Aan de ene kant was ik blij, hij had me niet laten zitten! Aan de andere kant vond ik het natuurlijk heel erg voor hem. 'ik heb geschreeuwd dat hij niet zo'n laf excuus moest verzinnen. Shit!' Vloekte Tom. 'Nou, dan zou ik als ik jou was hem maar even gaan opzoeken. Zeg maar dat ik niet boos ben en wil jij vertellen wat er is gebeurd. Ik kan dat zelf echt niet!' Ik keek hem smekend aan. 'Oké. Tot zo. Doei Maris!' Riep hij. 'Waar ga je heen?' Klonk het uit de logeerkamer. 'Naar Chad.' 'Maar.. nú?' Vroeg Marissa. Maar hij was al weg. 'Waar is hij nou heen?' Vroeg Marissa aan mij. Ik vertelde haar wat hij mij had verteld. 'Oh, nou, ik hoop dat het goed komt. Je kleding ligt in de logeerkamer. Geef het later maar terug, maak je daar maar niet druk over.' Zei ze. 'Oké, dank je, voor alles. Ik ga me even aankleden.' Toen ging de bel. 'Oh, dat zal Hannah zijn. Ik zeg wel dat je je aan het aankleden bent, ga maar.' Hannah vloog Marissa om de hals. 'Oh, sorry, ik dacht dat je Sophie was. Wie ben jij?' Marissa glimlachte. 'Geeft niet, Sophie is zich aan het aankleden. Ik ben Marissa, Tom's vriendin. Kom even zitten. Moet je thee?' Hannah schudde haar hoofd. 'Ik wil weten wat er is gebeurd. Ik voel me zó schuldig.' Hannah liep naar binnen en Marissa deed de deur achter haar dicht. 'Ga daar maar zitten, ik ga even thee voor mezelf en voor Sophie zetten. Moet je echt niet?' Hannah ging zitten. 'Nou, oké dan.' Marissa glimlachte. 'Zo terug.' Hannah keek om zich heen. Zou die van Marissa of Tom zijn. Of woonden ze al samen? Nee toch? Even later kwam Marissa aanlopen met een dienblad, met drie koppen thee en een schaal koekjes erop aanlopen. Ze is net zo'n moederfiguur, waar je bij kan uithuilen, Hannah kan zich goed voorstellen dat Sophie haar aardig vind. Marissa kwam naast Hannah zitten en vertelde alles wat Sophie haar had verteld. 'Klopt dat Sophie?' Ik knikte, ik had het laatste stukje meegeluisterd. Hannah draaide zich met een ruk om. 'Sophie!' Ze rende op me af en knuffelde me. 'Gaat het, oh ik voel me zo schuldig!' Ik keek Hannah aan. ‘Ja, het gaat wel. Maar waarom voel jíj je schuldig?! Ik ben degene die fout zat. Ik had niet zoveel moeten drinken, dat was onverantwoord en dom!’ Hannah knikte. ‘Ja, maar als ik niet was weggegaan.. Ach, ik had gewoon moeten blijven.’ Ze keek me schuldig aan. ‘Nee, joh! Ben je gek. Dan zijn mijn ouders zeker ook schuldig, omdat die me met jullie hebben mee laten gaan? Nou, nee.’ Ik ging op de bank zitten en beet op m’n lip. ‘Ik laat jullie even alleen. Ik ga ook even douchen.’ Zei Marissa. ‘Weten je ouders het?’ Vroeg ik. Hannah knikte. ‘Toen ik werd gebeld moest ik huilen, sorry.’ ‘Geeft niet.’ Ik knuffelde Hannah. ‘Ik wacht even tot Marissa onder de douche vandaan komt, daarna ga ik met jou mee.’ Zei ik vastbesloten. ‘Ga je aangifte doen?’ Vroeg Hannah. Ik haalde mijn schouders op. ‘Ik durf niet zo goed. Dadelijk doet hij me wat aan!’ ‘Ik ga met je mee. Wees maar niet bang. Trouwens, ik heb het gehoord van Chad, wat erg voor hem.’ Zei Hannah. Ik keek haar verbaasd aan. ‘Van wie heb je dat gehoord?’ Hannah glimlachte. ‘Nou, hij belde jouw nummer, en toen nam ik op en vertelde ik dat ik niet wist waar je was. Toen vertelde hij waarom hij belde, namelijk om z’n excuses aan te bieden, dat hij niet kwam opdagen. En de reden ervoor natuurlijk, want ik was best pissig. Nou, toen kreeg ik tien minuutjes later dat telefoontje van Marissa. Toen ben ik snel hierheen gekomen.’ Ik was verbijsterd. Chad was echt een schat! ‘Maar, hoe? Lopend?’ Hannah beet op haar lip. ‘M’n moeder zit buiten te wachten, in de auto. M’n vader is zwemmen met Liselore.’ Hannah keek me aan en glimlachte. ‘Oh, oké, maar één ding Hannah,’ Zei ik. ‘Hmmm?’ ‘Ook dit gaat mijn vakantie niet verpesten.’ Hannah keek me verbaasd aan. ‘Moet je het niet, verwerken ofzo?’ Vroeg ze. ‘Dit is míjn manier van verwerken.’ Zei ik vastbesloten. Hannah haalde haar schouders op. ‘Oké.’ Marissa kwam de douche onder vandaan. ‘Marissa? Bedankt voor alles, maar als je het niet erg vind, ga ik met Hannah mee. Maar ik ben vanavond bij de show. Ik ga gewoon lol maken, dat is míjn idee van het verwerken.’ Zei ik terwijl ik opstond. ‘Nee, natuurlijk, graag gedaan meid. Tot vanavond!’ Zei Marissa. ‘Dankje, doe de groetjes aan Tom.’ Zei Hannah. Ze pakte mijn hand. Marissa glimlachte. ‘Zal ik doen. Succes Sophie.’ We werden uitgezwaaid en liepen hand in hand naar buiten. Annabel kwam de auto uit zodra ze ons zag. ‘Sophie, meisje toch.’ Annabel knuffelde me. We stapten in de auto. Ik ging achterin zitten, en Hannah kwam naast me zitten. ‘Naar het politiebureau dan maar?’ Vroeg Annabel. Ik schrok, zo vroeg al? Hannah keek me aan. ‘Dan ben je er maar vanaf.’ Fluisterde Hannah. Ik knikte. ‘Oké mam.’ Zei Hannah. Onderweg legde Hannah alles uit. Over Chad, over Marissa, over mijn manier van verwerken.

Ondertussen..

Chad liep heen en weer. Waar bleef ze nou? Hannah had gezegd dat ze Sophie ging ophalen. Als ze niet opschoot, waren de bloemen straks bedorven. Hij paradeerde maar rond voor de caravan. Hij besloot Hannah een sms’je te sturen. ‘Waar blijven jullie?’ Hij voelde zich zo schuldig, die arme Sophie. Ze zou hem vast nooit meer willen zien! En dan had ze ook nog eens die Justin. Sophie had het maar moeilijk.

Op het politiebureau..

‘Miss, you where very lucky.’ Zei de politiebureau. Ik knikte. ‘Vast wel.’ Ik keek de andere kant op, ik wou niet dat ze zag dat ik tranen in mijn ogen kreeg. ‘Pardon?’
‘Nothing.’ Beet ik haar toe. Hannah kneep in mijn hand. Annabel praatte nog wat met de politievrouw, zo goed was mijn Engels nou ook weer niet. ‘Kan je hem beschrijven voor hun tekenaar?’ Vroeg Annabel aan mij. ‘Ja, in het Nederlands, denk ik.’ Annabel vertelde wat ik had gezegd aan de politievrouw. ‘Oké, we moeten morgen terug komen. Er is een tolk bij.’ Ik knikte. ‘Maar, hij was niet Italiaans of Engels, hij was Nederlands.’ Schoot me opeens te binnen. Annabel, die al was opgestaan, ging gauw weer zitten en vertelde het aan de politievrouw. ‘Oh, that’s a problem, maybe it’s a tourist.’ ‘I understand.’ Annabel wendde zich weer tot mij. ‘Je moet ook in Nederland aangifte doen, want misschien is het een toerist. Maar ik had het al begrepen van de politievrouw. ‘Dus hij kan overal zijn, overal vandaan komen? In Nederland ben ik nog steeds niet veilig?!’ Zei ik driftig. ‘Rustig, Sophie.’ Zei Hannah. ‘Die vuile hufter moet de doodstraf krijgen.’ Krijste ik. Ik rende huilend het politiebureau uit. Hannah kwam achter me aan, maar ik was sneller. Toen ik achterom keek, zag ik Hannah niet meer, ik was haar kwijt. Toen besefte ik pas dat hij ook opeens achter me kon staan, dat ik hier helemaal niet veilig was. Ik had zojuist mijn bescherming geloosd. Ik was helemaal in de war en zakte in een op de straat. Mensen keken me aan, maar deden niks. Tot een jongen z’n arm op mijn schouder legde. ‘Are you ok?’ Ik krijste het uit. ‘Go away.’ Gilde ik. De jongen deinsde achteruit. ‘Sorry.’ Mompelde hij. Hij liep snel door. Ik slenterde door de straten tot ik Chad zag zitten. Ik viel in z’n armen. ‘Oh, Chad. Ik voel me zo onveilig.’ Zei ik. Toen zag ik z’n gezicht pas. Het was Chad niet! De jongen keek me raar aan. ‘Pardon, who are you? Do I know you?’ Ik trok me terug en schudde wild mijn hoofd. ‘Nee, sorry.’ De jongens begreep me duidelijk niet. Ik wilde weer weglopen maar hij pakte me bij mijn arm vast. ‘Are you ok?’ Vroeg hij. ‘Laat me los!’ Gilde ik. Hij keek me raar aan. ‘Girl, calm down. Please, let me help you.’ ‘Ik heb geen hulp nodig, ga weg!’ Ik rukte mijn arm los en rende weg. Toen ik achterom keek, zag ik dat hij me achterna kwam. Mijn hart bonkte in mijn keel. Er stond een raam open, bij een kelder, en in paniek klom ik erin. Toen ik in de kelder zat, hoorde ik de stem van de jongen. Langzaam wendde mijn ogen aan het donker. Zachtjes begon ik te huilen. Klets. De klap op mijn wang kwam hard aan. Blijkbaar was ik even weggezakt, in slaap. Ik schrok en gaf een gil. ‘Wat doe jij hier? Wie ben jij? Ben je soms een dief?’ Klonk de stem. Ik was bang, hij had een mes in z’n hand. Toen begon ik te huilen. De jongen, die ongeveer van mijn leeftijd was, verloor z’n boosheid wat. ‘He, gaat het wel? Je bent nog hartstikke jong, net zo jong als ik. Kom even mee.’ Hij hielp me overeind. Toen we beide aan de thee zaten, besloot ik hem alles te vertellen. ‘Oh, wat erg. Sorry nog, van die klap. Alleen m’n ouders hebben hier een huisje, dit huisje dus, en ik ben alleen thuis, want mijn ouders zijn de stad in. Ik was gewoon bang. Ik heet trouwens Jacco. En jij?’ Ik glimlachte, ik voelde me veilig. ‘Ik heet Sophie.’ Jacco kwam naast me zitten en legde een arm om me heen. ‘Arme Sophie. Wil je iemand bellen?’ Ik haalde m’n schouders op. ‘Straks.’ Ik voelde me een beetje duizelig. ‘Ik, euh, ik ga even naar de wc. Waar is die?’ Vroeg ik. Hij stond op. ‘Ik loop wel mee.’ Hij pakte m’n hand. Ik steunde op hem. ‘Ik voel me niet zo goed.’ Zei ik tegen hem. Jacco knikte. ‘Weet ik.’ Ik keek hem raar aan. ‘Hoe, hoe bedoel je?’ Stamelde ik. ‘Sorry Sophie, maar je krijgt er niks van mee.’ Zei Jacco terwijl hij een deur opendeed en me op een bed legde. Paniekerig probeerde ik op te staan, maar het lukte niet, niks lukte, ik kon me niet bewegen. Toen hoorde ik het geluid van een bel. ‘Sorry Sophie.’ Fluisterde Jacco terwijl hij de kamer uitbeende. Ik hoorde gebrabbel en een mannenstem, misschien zijn vader. Wat gingen ze met me doen?! Ik hoorde voetstappen naar de kamer. ‘Hier is het meisje, alleen ze is een beetje ziekjes, maar ze wil graag werken.’ Zei Jacco tegen de man. Toen zag ik de schaduw van de man en Jacco dichterbij komen. Samen stapten ze de kamer binnen. ‘Is dit er?’ Vroeg de man bezorgd. Jacco knikte zenuwachtig. ‘Ze ziet er namelijk nog zo jong uit.’ Zei de man. ‘Ja, dat hoort ze vaker, maar ze is achttien.’ Loog Jacco. Ik wou schreeuwen: Nee, ik ben pas vijftien, help! Maar er kwam niks uit mijn mond. De man haalde z’n schouders op en deed z’n jas uit. Angstig keek ik hem aan. Hij kwam naast me op bed zitten en streelde me. Ik wou slaan, gillen, schoppen, maar er kwam geen beweging in mijn lichaam. ‘Mag.. mag ik eerst nog wat drinken?’ Wist ik met moeite uit m’n keel te persen. De woorden schuurden in mijn keel. Mijn adem stokte. Jacco keek onhandig en rende naar de keuken om een glaasje water te halen. Hij kwam aangesneld en zette het op het nachtkastje. De man was naast me komen liggen en ik probeerde het glas water te pakken, maar mijn arm kwam maar halverwege. De man stond op en schudde zijn hoofd. ‘Nee, Philip, ze is ziek.’ Verward keek ik Jacco aan, waarom noemde die man hem Philip? Opeens werd me alles duidelijk, ik werd gebruikt, gebruikt als een prostitué! Met alle kracht die ik had ging ik zitten en wist ik nog een paar woorden uit m’n keel te persen: ‘Ik ben geen hoer, help me.’ Vermoeid viel ik weer op het bed. De man keek om naar Philip en rende in paniek het huis uit. ‘Shit!’ Vloekte Philip. Hij pakte me bij m’n kraag en zei: ‘Ik ben lief voor je geweest, heel lief. Er is niks gebeurd. De politie is je grootste vijand. Ga slapen, dan werkt de verdoving uit.’ Hij beende de kamer uit en sloeg de deur met een klap dicht. Ik schrok van de klap. Mijn ogen waren inmiddels gewend aan het donker en vol afschuw keek ik naar de grijze deken die op het bed lag. Hier hadden allemaal meisjes gelegen, onschuldige slachtoffers van Philip, met oudere mannen, vieze mannen. Wat als die man niet zo eerlijk zou zijn geweest? Ik heb geluk gehad. Voor hetzelfdegeld, had ik alles opnieuw meegemaakt. Wéér verkracht. Dit wil ik nooit meer meemaken. Tot mijn grote angst voelde ik dat mijn ogen begonnen dicht te vallen. En toen.. toen zat er een gat in mijn geheugen…

Hoofdstuk 4.
‘Alwéér?!'

Ik kneep mijn neus stevig dicht, het stonk hier. Vol afschuw keek ik om me heen. Ik was in een, container! Philip had me hier zeker gedumpt. Behendig klom ik eruit, en daar stond ik dan, stinkend en vies naast een vuilcontainer. Ik liep naar een nederlands cafeetje, in de buurt en voelde in mijn zak. Drie euro, daar kon ik net een kop thee en een gevulde koek van kopen. Ondanks wat er gebeurd was, was ik hartstikke kalm, wat ik erg vreemd vond. Misschien waren dat nog bijwerkingen van die drug die hij in mijn thee had gestopt? In ieder geval liep ik het cafeetje binnen en ging ik zitten aan een tafeltje. Een jonge serveerder kwam op me af lopen. ‘Hallo, kan ik u helpen?’ Vroeg hij. Ik knikte. ‘Één thee en..’ verder kwam ik niet, want ik barstte in huilen uit. Ik schrok er zelf van, hoe kon dit opeens? Die drug was niet goed, ik moest naar het ziekenhuis! Omdat ik niet wist hoe ik het moest uitleggen, besloot ik alles maar te vertellen. De serveerder belde direct 112 en tilde me naar buiten. Toen ik weg werd gereden riep hij me nog na: ‘Die kop thee krijg je zeker een andere keer!’ Ik probeerde te glimlachen en concentreerden me op wat de ambulancebroeders tegen me zeiden. Ik vertelde alweer mijn verhaal en alwéér barste in in huilen uit.