Menu
Verhaaltje
Het klein meisje
Ik ben verdwaald in zijn ogen. Elke keer als ik hem aankijk dan voel ik weer die vurige liefde van het begin. Die gesprekken die we hebben zijn zo intens. En de dingen die hij doet maken mij helemaal gek. Ik hou van hem echt waar, met mijn hele hart. Drie jaar van mijn leven geef ik al aan hem. Vanaf het moment dat ik hem zag wist ik het al. In de brugklas. Hij liep dat lokaal in en ik was gelijk verliefd. Ik vond hem leuk, en hij mij. Maar toch draaiden we om elkaar heen. Hij was bang voor zijn vrienden, bang wat mensen ervan zouden zeggen. Hij was onschuldig ik had een verleden. Hij is braaf ik ben wild. Maar onze liefde komt wel overeen. Toen was het er. En nu is het er nog steeds. Vele zeiden dat het me nooit zou lukken om hem te versieren, vriendinnen gaven me hoop. Ik wilde op sommige momenter er wel mee stoppen maar ik kon het niet, ik moest doorgaan. Ik kon je niet opgeven en wat ik ook probeerde jij bleef in mijn hart. Andere vriendjes konden nooit voldoen aan mijn verwachtingen. Jij was en bent gewoon mijn grote liefde. En toen wist ik gewoon dat ik niet kon rusten voordat ik met jou kon zijn. Onze twee zielen. Ik wist vanaf het begin dat wij bij elkaar pasten. Ja mensen hebben het me heel moeilijk gemaakt, misschien heb jij het me wel heel moeilijk gemaakt. Misschien was ik het zelf wel. Maar wat er ook gebeurde.. Hoeveel ruzie we ook hadden. Hoeveel tranen je me gaf. Ik bleef van jou houden. En jij van mij.
En ik wist het ookwel dat je me leuk vond. Maar elke keer als ik je "verkering" vroeg.. dan wist je het niet. Later zei je me dat je het al die tijd al wist maar niet durfde.
Maar ik verander, en jij veranderd.
De klok tikt door en het leven gaat door. Drie jaar heb ik gewacht en ik stond op het punt om je optegeven.
Dat deed ik ook. Ookal kon ik je toch niet helemaal vergeten.
Ik ontmoette hem. Ik vond hem echt heel leuk. Hij maakte mij aan het lachen, ik kon met hem zoenen zonder een geweten te hebben.. Hij was mijn vriend. Toen mijn telefoon ging en jij het was hebben we heel leuk gepraat. En zodoende belde ik elke avond met jou. Ik begon een dubbel leven te leven. Ik hield van jou, maar ik vond hem ook echt leuk. Twee liefdes vond ik heel moeilijk om te hebben. Vele gesprekken daarover met mijn vriendinnen. Vele zeiden me dat ik moest kiezen. Ik wilde ook wel maar ik kon het gewoon simpelweg niet. Maar als ik met hem was dacht ik steeds vaker aan jou. Maar nog steeds was het heel leuk. Ookal waren er steeds vaker onnodige ruzie's. Ik wist het echt niet. Tot dat moment dat het schoolfeest was. Hij zou niet gaan en jij wel. Ik was zo zenuwachtig. Toen ik je zag heb ik de hele avond met je gepraat. En toen wist ik het. Ik wist wie ik moest kiezen. Ik vertelde jou mijn keuze. Jij was heel blij. Maar het maakte mij verdrietig. Als ik niet zo verliefd op jou was geweest had ik niet de kracht gehad om zijn hart te breken. Ik wachte een dag en toen besloot ik dat het moest. Ik zei dat ik met je moest praten en met een rotsmoes maakte ik het uit. Erg chliche. Het ligt niet aan jou maar het ligt aan mij. Dat waren mijn woorden die ik hem gaf. 1 dag voor de kerstvakantie.. De dag daarna zag ik hem. Ik rende naar hem toe en begon tegen hem aan te huilen. Hij trooste mij. Ik had er zo ontzettend veel verdriet van dat ik het moest uitmaken. Maar ik zou het niet anders gewild hebben. Hij was leuk. Maar van jou hou ik. Dus ik zette me eroverheen. Het duurde nog twee weken voordat ik iets met jou kreeg, maar in die twee weken kerstvakantie is er heel veel gebeurd. Ik gaf jou je eerste zoen en we hadden onze eerste date. En op die laatste dag van de vakantie kregen we wat met elkaar.
En nu.. onze vlam is nog steeds niet geblust.
Vele mensen hebben mij bijna laten opgeven. Mijn kleine beetje hoop werd van me afgepakt maar elke keer krabbelde ik overeind. Ik was niet verblind door de liefde. Ik was en ben gewoon verliefd. En nu weet ik dat de aanhouder wint.
Ik ben verdwaald in zijn ogen. Elke keer als ik hem aankijk dan voel ik weer die vurige liefde van het begin. Die gesprekken die we hebben zijn zo intens. En de dingen die hij doet maken mij helemaal gek. Ik hou van hem echt waar, met mijn hele hart. Drie jaar van mijn leven geef ik al aan hem. Vanaf het moment dat ik hem zag wist ik het al. In de brugklas. Hij liep dat lokaal in en ik was gelijk verliefd. Ik vond hem leuk, en hij mij. Maar toch draaiden we om elkaar heen. Hij was bang voor zijn vrienden, bang wat mensen ervan zouden zeggen. Hij was onschuldig ik had een verleden. Hij is braaf ik ben wild. Maar onze liefde komt wel overeen. Toen was het er. En nu is het er nog steeds. Vele zeiden dat het me nooit zou lukken om hem te versieren, vriendinnen gaven me hoop. Ik wilde op sommige momenter er wel mee stoppen maar ik kon het niet, ik moest doorgaan. Ik kon je niet opgeven en wat ik ook probeerde jij bleef in mijn hart. Andere vriendjes konden nooit voldoen aan mijn verwachtingen. Jij was en bent gewoon mijn grote liefde. En toen wist ik gewoon dat ik niet kon rusten voordat ik met jou kon zijn. Onze twee zielen. Ik wist vanaf het begin dat wij bij elkaar pasten. Ja mensen hebben het me heel moeilijk gemaakt, misschien heb jij het me wel heel moeilijk gemaakt. Misschien was ik het zelf wel. Maar wat er ook gebeurde.. Hoeveel ruzie we ook hadden. Hoeveel tranen je me gaf. Ik bleef van jou houden. En jij van mij.
En ik wist het ookwel dat je me leuk vond. Maar elke keer als ik je "verkering" vroeg.. dan wist je het niet. Later zei je me dat je het al die tijd al wist maar niet durfde.
Maar ik verander, en jij veranderd.
De klok tikt door en het leven gaat door. Drie jaar heb ik gewacht en ik stond op het punt om je optegeven.
Dat deed ik ook. Ookal kon ik je toch niet helemaal vergeten.
Ik ontmoette hem. Ik vond hem echt heel leuk. Hij maakte mij aan het lachen, ik kon met hem zoenen zonder een geweten te hebben.. Hij was mijn vriend. Toen mijn telefoon ging en jij het was hebben we heel leuk gepraat. En zodoende belde ik elke avond met jou. Ik begon een dubbel leven te leven. Ik hield van jou, maar ik vond hem ook echt leuk. Twee liefdes vond ik heel moeilijk om te hebben. Vele gesprekken daarover met mijn vriendinnen. Vele zeiden me dat ik moest kiezen. Ik wilde ook wel maar ik kon het gewoon simpelweg niet. Maar als ik met hem was dacht ik steeds vaker aan jou. Maar nog steeds was het heel leuk. Ookal waren er steeds vaker onnodige ruzie's. Ik wist het echt niet. Tot dat moment dat het schoolfeest was. Hij zou niet gaan en jij wel. Ik was zo zenuwachtig. Toen ik je zag heb ik de hele avond met je gepraat. En toen wist ik het. Ik wist wie ik moest kiezen. Ik vertelde jou mijn keuze. Jij was heel blij. Maar het maakte mij verdrietig. Als ik niet zo verliefd op jou was geweest had ik niet de kracht gehad om zijn hart te breken. Ik wachte een dag en toen besloot ik dat het moest. Ik zei dat ik met je moest praten en met een rotsmoes maakte ik het uit. Erg chliche. Het ligt niet aan jou maar het ligt aan mij. Dat waren mijn woorden die ik hem gaf. 1 dag voor de kerstvakantie.. De dag daarna zag ik hem. Ik rende naar hem toe en begon tegen hem aan te huilen. Hij trooste mij. Ik had er zo ontzettend veel verdriet van dat ik het moest uitmaken. Maar ik zou het niet anders gewild hebben. Hij was leuk. Maar van jou hou ik. Dus ik zette me eroverheen. Het duurde nog twee weken voordat ik iets met jou kreeg, maar in die twee weken kerstvakantie is er heel veel gebeurd. Ik gaf jou je eerste zoen en we hadden onze eerste date. En op die laatste dag van de vakantie kregen we wat met elkaar.
En nu.. onze vlam is nog steeds niet geblust.
Vele mensen hebben mij bijna laten opgeven. Mijn kleine beetje hoop werd van me afgepakt maar elke keer krabbelde ik overeind. Ik was niet verblind door de liefde. Ik was en ben gewoon verliefd. En nu weet ik dat de aanhouder wint.
