Beeld je in een mooi meisje maar zo apart zo stil zo...
Ze wist vanaf haar geboorte dat ze anders zou zijn dan de rest.
Een hart zo groot, de pijn die dat hart verdraagt zo diep.
Een meisje dat zo goed haar best deed op school,
zo haar best deed om vrienden te maken,
altijd hielp ze haar vrienden en familie.
Diep vanbinnen ging dat meisje zelf kapot,
door de dingen die tegen haar gezegt werden.
Op een dag hield ze van niemand meer.
Op haar ouders na dan,
maar na regen komt zonneschijn.
Zo ontmoette ze die ene ware jongen.
Hij gaf haar vertrouwen om,
lief te hebben om haar ogen te openen, om te luisteren naar de stem van binnenin.
Langzamerhand werd dit meisje populairder,
werd ze sterker van binnen en ging ze echt van iemand houden.
Wat ze niet besefte was dat deze jongen haar niet waard was.
Hij zag haar alleen als hij alleen was,
hij zag haar als een bezit.
Op een dag praatte de jongen met zijn vrienden.
Dit meisje kwam en begroette hem met een dikke zoen,
maar de jongen duwde haar weg.
En zei boos: "wat doe je?"
Het meisje stamelde: "Ik...ik..."
De jongen: "Ga toch weg, ik hoef je niet meer te zien."
Het meisje rende naar huis,
verbrande al de liefdesbrieven,
belde haar vrienden.
Maar niemand nam op.
Ze keek in de spiegel,
de laatste woorden waren:
"Ik ben niks waard..."
Uit verwardheid deed ze een zelfmoordpoging,
deze was mislukt.
De jongen kreeg dit te horen,
naderhand had hij spijt.
Eigenlijk te laat.
De jongen was vanaf nu eerlijk en oprecht.
Zij kreeg nog jaren psychische hulp,
maar zij werd beter.
Ze werd een blij, vrolijk meisje.

Wat ik hiermee wil zeggen is:
"neem een ander zoals die is."
We hebben onszelf niet gemaakt,
iedereen heeft een hart die het doet,
zeer om erge woorden aan te horen,
en keer op keer naar beneden word gehaald.
Hou van iemand om wie die is.
Je kan je haren veranderen, je lach,
maar de binnenkant blijft hetzelfde.
We blijven onszelf vergelijken met anderen,
maar ieder mens is anders en moet anders benadert worden.
Iemand naar beneden halen, maakt jou niet mooier,
voor de ander kan dit de dood betekenen.
Schaam je niet sorry of het spijt me te zeggen,
want deze woorden kunnen net het extra zetje geven,
die we nodig hebben om door te gaan.
Zonder hoop, dromen en liefde,
leef je niet.
Vooroordeel niet, geef iemand de kans.
Tenslotte: jou vrienden bepalen niet wie jij wel en niet mag,
jij gaat ermee om, niet hun.
Stop met je anders voor te doen,
hoe moeilijk het ook is,
hoe slecht je ook was.
Iedereen verdient een tweede kans,
iedereen maakt fouten.
Maar niet iedereen ziet dit.
Stop met oordelen voor het te laat is,
want deze fouten zullen je voor altijd bij blijven,
en dan denk je: wat als ik diegene was.
Maar dan is het al te laat.
Red jezelf uit het masker,
voor het te laat is,
wees trots op jezelf,
hoe moeilijk het ook is.
Er leven veel meer mensen met je mee dan dat je denkt...

Gemaakt door: Mijzelf

Don't copy bitchesss








.